كوفيان ايستاده‏اند تا اسيران را ببينند. علي‏بن‏الحسين از خيمه خارج مي‏شود. براي نخستين بار نگاهش به چشمان بي‏مهر و چهره‏هاي پيمان‏شكن كوفيان خيره مي‏شود. امام سخنش را با ستايش پروردگار آغاز كرد و بر پيامبر درود فرستاد. سپس چنين فرمود:

هان اي مردم! آن كه مرا مي‏شناسد سخني با او ندارم، ولي آن‏كس كه مرا نمي‏شناسد، بداند كه من علي فرزند همان حسينم كه در كنار رود فرات با كينه و عناد سر مقدسش را از بدن جدا كردند، بدون اين كه جرمي داشته باشد و حقي داشته باشند. من فرزند كسي هستم كه حريم او را حرمت ننهادند... اموالش را به غارت بردند و خاندانش را به اسارت گرفتند...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: